معاملات حملی ارز: چیست و چگونه کار می‌کند

در معاملات حملی ارز، یک ارز با بازده پایین را قرض می‌کنند تا ارزی با بازده بالاتر را خریداری کنند و از اختلافی که به واسطه نرخ بهره حاصل می‌شود، سود ببرند. به این کار  «تمدید قرارداد» هم می‌گویند که بخشی از استراتژی معاملات حملی است. معامله‌گران امیدوارند که با این کار بتوانند هر روز در معاملات واقعی خود، مبالغ بهره‌ای را دریافت کنند که بیشتر از افزایش قیمت ارز است.

در این مقاله در مورد معاملات حملی در FX صحبت می‌کنیم و چند مثال هم ارائه خواهیم کرد. همچنین، یکی از استراتژی‌های برتر فارکس برای معاملات حملی را به شما یاد می‌دهیم تا از آن در معاملات‌تان استفاده کنید.

معامله حملی ارز چیست و چگونه کار می‌کند؟

در معاملات حملی FX، یک ارز در کشوری با نرخ بهره پایین (بازده پایین) را قرض می‌گیرند و با آن، یک ارز دیگر را در کشوری که نرخ بهره آن بالا است (بازده بالا)، می‌خرند. اگر معامله‌گر فارکس یک شب این موقعیت را نگه دارد، بر اساس «حمل مثبت» آن معامله به او بهره پرداخت می‌شود.

به ارزی که بازده کمتر دارد، «ارز تأمین وجه» و به ارزی که بازده بالاتر دارد، «ارز هدف» می‌گویند.

تمدید قرارداد

«تمدید قرارداد» فرآیندی است که در آن، کارگزاران تاریخ تسویه برای موقعیت‌های باز فارکسی که زمان روزانه آن‌ها گذشته، ولی معامله‌گر هنوز آن‌ها را نگه داشته‌، تمدید می‌کنند. کارگزار بر اساس جهت معامله، یعنی بسته به این‌که معامله لانگ بوده یا شورت و همچنین، بسته به این‌که اختلاف مثبت بوده یا منفی، این حساب را بدهکار یا بستانکار می‌کند. با توجه به این‌که بهره به صورت یک رقم سالیانه نشان داده می‌شود، این اصلاحات به صورت نرخ تنظیم‌شده روزانه هستند.

نرخ‌های بهره

در هر کشور، بانک مرکزی بر اساس سیاست‌های پولی آن کشور نرخ بهره را مشخص می‌کند. این نرخ بهره در کشورهای مختلف با هم متفاوت است. بنابراین، وقتی که معامله‌گر ارزی را در یک جفت با نرخ بهره بالاتر لانگ (خرید) می‌کند، سود به دست می‌آورد. مثلاً اگر دلار آمریکا نرخ بهره 4 درصد داشته و نرخ بهره ین ژاپن برابر با صفر درصد باشد، معامله‌گر می‌تواند AUD/JPY را خریداری (لانگ) کند تا از آن اختلاف خالص نرخ بهره، یعنی آن 4 درصد سود ببرد.

دو مؤلفه اصلی در معاملات حملی FX وجود دارد:

• تغییر در نرخ‌های بهره

مؤلفه اصلی در هر معامله حملی، همان اختلاف نرخ بهره بین دو ارزی است که معامله می‌شوند. حتی اگر نرخ مبادله بین دو ارز هم تغییر نکند، باز هم سودی به اندازه بهره یک شبه به او پرداخت می‌شود. اما کم‌کم بانک‌های مرکزی به این نتیجه رسیده‌اند که باید نرخ‌های بهره را تغییر دهند و همین مسأله به عنوان یک ریسک برای استراتژی معاملات حملی به حساب می‌آید.

• افزایش یا کاهش ارزش نرخ مبادلات

مؤلفه دیگر در استراتژی معاملات حملی مربوط به نرخ تبادل دو ارز است. وقتی معامله‌گر ارز هدف را لانگ (خریداری) می‌کند، انتظار دارد که ارزش آن ارز زیاد شود. اگر این اتفاق بیفتد، مبلغی به میزان بهره روزانه به اضافه سودهای محقق‌نشده از آن ارز به معامله‌گر پرداخت می‌شود. اما سودی که معامله‌گر به واسطه افزایش در ارزش ارز هدف می‌بینید، صرفاً زمانی محقق می‌شود که معامله خود را می‌بندد.

اگر ارزش ارز هدف نسبت به ارزش ارز تأمین وجه کم شود، به طوری که کاهش سرمایه مبالغ بهره مثبت را از بین ببرند، معامله‌گر ضرر می‌کند. در چنین شرایطی آشنایی با اصول اولیه مدیریت سرمایه ضروری به شمار می رود.

مثالی برای معاملات حملی ارز

مثال بالا را در نظر بگیرید. اگر نرخ وجه رسمی استرالیا در حال حاضر برابر با 4 درصد و همین عدد برای ین ژاپن برابر با صفر درصد باشد، چنان‌چه معامله‌گر به این نتیجه برسد که جفت ارز AUD/JPY احتمالاً بالا می‌رود، می‌تواند یک معامله لانگ (خرید) روی آن انجام دهد.

معامله‌گرانی که به دنبال سرمایه‌گذاری بر روی تفاوت در نرخ بهره هستند، اساساً ین ژاپن را با نرخ بسیار کمتر قرض می‌کنند تا نرخ بهره بالاتری که در دلار استرالیا وجود دارد را دریافت کنند. در واقع، چون کارگزاران فارکس مبلغی را هم به عنوان اسپرد (تفاوت در قیمت خرید و فروش) از معامله‌گران دریافت می‌کنند، بنابراین چیزی کمتر از 4 درصد عاید معامله‌گر می‌شود.

ریسک‌های مرتبط با معاملات حملی

معاملات حملی ارز هم درست، مثل سایر استراتژی‌های معاملاتی مقداری ریسک دارند. پس باید از روش‌های مناسب برای مدیریت ریسک استفاده کنید. بحث مدیریت ریسک، پس از بحران مالی جهان در سال‌های 2008 و 2009 اهمیت بیشتری پیدا کرده است. این بحران مالی باعث شد تا نرخ بهره در کشورهای توسعه‌یافته کم شود. در نتیجه، معامله‌گران حملی مجبور شدند تا به سمت ارزهای دیگر در بازارهای جدید بروند تا بتوانند نرخ بهره نرمالی را به دست آورند. حرکت به سمت این بازارهای جدید ریسک بیشتری داشت، اما بازده بالاتری هم در این بازارها قابل تصور بود.

• ریسک نرخ مبادله. اگر ارز هدف نسبت به ارز تأمین وجه ضعیف‌تر شود، معامله‌گرانی که جفت ارز مورد نظر را لانگ (خریداری) می‌کنند، می‌بینند که جهت معامله بر خلاف خواسته آن‌ها است، اما به هر حال بهره روزانه را دریافت می‌کنند.
• ریسک نرخ بهره. اگر کشور ارز هدف، نرخ بهره را کم کند و کشور ارز تأمین وجه، نرخ بهره خود را افزایش دهد، نرخ بهره خالص مثبت کاهش می‌یابد و احتمالاً سود حاصل از معامله حملی FX نیز کم می‌شود.

استراتژی معامله حملی در FX

یکی از استراتژی‌هایی که معامله‌گران برتر در فارکس انجام می‌دهند، آن است که معاملات حملی FX را در جهت روند فیلتر می‌کنند. دلیلش هم آن است که معامله حملی، یک معامله برای بلندمدت است و بنابراین، از آن برای تحلیل بازارهایی استفاده می‌شود که روندهای قدرتمندی در آن‌ها وجود دارد.

برای آن‌که معامله‌گران بتوانند معاملاتی را انجام دهند که سود بیشتری برای آن‌ها دارد، ابتدا باید خود را در روند رو با بالا قرار دهند. در نمودار فارکس زیر، این روند پس از مقدار بالای بالاتر (higher high) و مقدار پایین بالاتر (higher low) تأیید شده است.

در این شکل، مقدار بالا بالاتر و مقدار پایین بالاتر نشان داده شده است. یک خط افقی هم دیده می‌شود که این قسمت را شکسته و عملاً روند رو به بالا را نشان می‌دهند. این خط در اولین مقدار بالای بالاتر دیده می‌شود. پس از آن، معامله‌گران می‌توانند از تحلیل چند چارچوب زمانی و شاخص‌ها استفاده کرده تا نقاط ایدآل برای ورود را مشخص کرده و وارد معامله لانگ (خرید) شوند.

نتیجه‌گیری

معاملات حملی ارز دو مسیر را برای کسب سود به معامله‌گران نشان می‌دهند. این دو مسیر، یکی نرخ مبادله و دیگری، تفاوت در نرخ بهره است. اما نکته مهم، مدیریت ریسک است، زیرا وقتی که جفت ارز در خلاف جهت معامله‌گر حرکت می‌کند یا زمانی که تفاوت در نرخ ارزها کم است، معامله‌گر ضرر می‌کند.

در معاملاتی که احتمال بیشتر دارند، معامله‌گران باید به دنبال نقاط ورود در جهت رو به بالا باشند. همچنین، باید با استفاده از روش‌های سنجیده و خوب برای مدیریت ریسک استفاده کنند تا دچار ریسک و ضرر نشوند.